Grasaar
Inleiding
Elk voorjaar en zomer groeit het hoge gras weer in het gebied waar de honden worden uit gelaten, dat is op zich een mooi gezicht en we zijn ook blij met dit vele groen. Maar het wilde gras heeft een nadeel; dit gras bevat grasaren. Grasaren bestaan uit zaden met weerhaakjes. Hierdoor kunnen ze zich aan de vacht van de (meestal) langharige hond vasthechten. Langzaam maar zeker dringen sommige van deze zaden zich vervolgens door de huid heen. Het lichaam beschouwt deze zaden als lichaamsvreemd materiaal en gaat hierop reageren met een ontsteking. Meestal ontstaat er een fistel om het ontstekings vocht af te voeren.
De ontsteking geeft veel ongemak voor de honden. De zaden kunnen erg diep in het weefsel dringen en zijn vaak erg moeilijk te vinden. Deze zaden kunnen ook via het oog achter de oogbol terechtkomen en daar een ernstige ontsteking veroorzaken. Andere zaden komen weer in het oor terecht en kunnen daar als ze niet op tijd worden verwijderd door het trommelvlies dringen met alle ellende van dien.
Wanneer moet u verdacht zijn op een grasaar
Een "mooi" voorbeeld
Een "mooi" voorbeeld is de prachtige tentoonstellings hond Kantor een
Bearded Collie reu van 7 jaar. Deze hond had een dikte ter grootte een
halve mandarijn onder aan de hals. De hond reageerde goed op
antibiotica, maar zodra hiermee werd gestopt kwam de dikte terug en er
kwam tevens een klein gaatje in de huid waar wat vocht uit liep. De
hond was er niet ziek van. Verdacht van een grasaar werd Kantor op onze
dierenkliniek geopereerd. Echter na lang zoeken werd er alleen veel
ontstoken weefsel gevonden. Er werd een kweek gemaakt van het ontstoken
weefsel en de wond werd gedraineerd. De dikte slonk wel, maar een paar
weken later had de hond weer een fistelgaatje en een dikte ter grootte
van een halve sinaasappel onder aan de hals. Uit de kweek was niets
bijzonders gekomen. Kantor is toen doorgestuurd naar de Universiteit
van Utrecht waar hij voor de tweede keer en zeer uitgebreid is
geopereerd. Helaas werd ook nu niets gevonden wat aanleiding kon zijn
voor deze ontsteking. Er werd zoveel mogelijk ontstoken weefsel
verwijderd en de hond kon na deze zware operatie een paar dagen later
naar huis. Weer werd er een kuur antibiotica voorgeschreven. Helaas een
paar weken later was het weer zover, weer een dikte van een halve
sinaasappel onder aan de hals en ook een fistelgaatje. Kantor werd er
niet vrolijker van en de eigenaresse was de wanhoop nabij. Ten einde
raad hebben we op onze dierenkliniek Kantor voor de derde keer
geopereerd. Gezien het gaatje in de huid en de slechts tijdelijke
reacties op de vaak lange antibiotica kuren moest er wel een "vreemd
lichaam" aanwezig zijn, zo hadden we beredeneerd. Na een zeer
intensieve zoektocht in het ontstoken weefsel hebben we toen een heel
klein deel van een grasaar gevonden!!! Binnen een paar weken was Kantor
weer de oude en hij is volledig hersteld. Hij loopt weer shows en haalt
de prijzen tot verdriet van de concurrentie weer binnen. Dit verhaal
laat zien wat een ellende zo'n klein grasaartje kan veroorzaken voor
zowel de hond als de eigenaar.
Gelukkig is dit goed afgelopen.