|
Hondentaal is lichaamstaal
Honden kunnen niet praten, dat is
een open deur intrappen. Toch wordt er nog wel eens makkelijk over dit
gegeven heen gestapt. Onze commando’s zijn tenslotte bijna altijd
gesproken en we praten tegen onze honden alsof ze ons verstaan. Vaak
ondersteunt onze lichaamstaal onbewust de woorden die wij tot onze hond
spreken. In de omgang met uw hond kunt u echter ook bewust gebruikmaken
van lichaamstaal als vorm van communicatie, die voor honden zo
natuurlijk is.
Hondentaal is lichaamstaal. Dat is makkelijk gezegd,
maar wat betekent dat voor onze omgang met de hond? Kunnen we beter
niet tegen onze honden praten? Kunnen we onze commando’s beter ook op
een non-verbale manier geven? Moeten we alles maar met lichaamstaal
gaan doen?
Eigenlijk is er op deze vragen geen eenduidig ja of nee als antwoord te
geven. We hebben nu eenmaal te maken met twee totaal verschillende
wezens. Wij mensen communiceren totaal anders dan honden. Honden
gebruiken hun lichaam en lichaamsdelen om met elkaar te communiceren.
Wij mensen doen dat hoofdzakelijk door met elkaar te praten of onze
woorden op te schrijven. Een groot verschil dus wat welhaast
onoverbrugbaar lijkt.
Wanneer je de grote verschillen in communicatie tussen mens en hond
ziet, is het eigenlijk heel knap dat een hond zich zodanig kan
aanpassen dat hij op gesproken commando’s kan reageren. Hij kan ze
begrijpen en interpreteren. Wanneer we “zit” zeggen, “af”, “hier”, of
“blijf”, dan weten onze honden wat we bedoelen. Al die woorden, en nog
veel meer, kunnen zij onderscheiden, onthouden en begrijpen. Zo goed
heeft de hond zich aangepast. En wij, wat doen wij om ons aan te passen
aan de hond?
Sommige mensen doen daar veel aan. Er zijn zelfs trainingen die op
basis van lichaamstaal zijn. Echter, de doorsnee hondeneigenaar doet
weinig met lichaamstaal. Dat is best jammer omdat een hond ook de
lichaamstaal van een mens heel goed begrijpt. Honden gebruiken de stand
van hun oren, de stand van hun staart, de oog opslag, de mond en de
houding van het lichaam om te communiceren. Wanneer wij dat ook zouden
doen, zouden we heel gemakkelijk informatie aan de hond over kunnen
brengen. Natuurlijk kunnen wij niet onze oren draaien, ze platleggen of
juist overeind zetten. Ook hebben we geen staart waarmee onze status
aan kunnen geven. Maar we hebben wel een lichaam! We kunnen wel een
keuze maken tussen beweeglijk zijn, of juist heel weinig bewegen. We
kunnen verstarren en ons lichaam stokstijf houden. We kunnen een hond
aanstaren of juist weg kijken. We kunnen fronsen of juist blij kijken.
Goed beschouwd kunnen wij naar onze hond het een en ander met onze
lichaamstaal communiceren.
Goede hondenscholen wijzen hun cursisten op het gebruik van hun
lichaamstaal. Meestal beperkt zich dat tot de lichaamshouding en de
gelaatsuitdrukking. Maar er is zeker meer mogelijk. Over dit onderwerp
kunnen we u zeker boek ‘Kalmeringssignalen’ van Turid Rugaars aanraden.
Deze pioneer laat u zien welke signalen honden gebruiken om spanningen
of conflicten te voorkomen en stress te laten wegvloeien. Sommige van
die signalen zijn ook door mensen te gebruiken in de communicatie met
hun hond. Zo kan bijvoorbeeld herhaald gapen een kalmerende invloed
hebben als u hond zich angstig of onzeker voelt. Probeer het maar eens
bij uw hond!
Resumerend:
Honden communiceren met lichaamstaal en mensen hoofdzakelijk met
woorden. Toch heeft de hond zich zodanig aan weten te passen dat hij op
onze gesproken commando’s kan reageren. Wij mensen zouden op onze beurt
ook gebruik kunnen maken van lichaamstaal om onze communicatie met onze
hond te verdiepen.
Relevante HondenPlaza-artikelen:
Dominantie en onderwerping
Kalmerende signalen
Geursignalen
Blaffen
|