Hulpmiddelen bij het wandelen: Slipketting en prikband

Het gebruik van de slipketting en prikband staan de laatste jaren steeds meer onder druk. Daar is een goede verklaring voor want de middelen zijn op z’n zachts gezegd niet diervriendelijk. Beide hulpmiddelen zijn immers ontwikkeld om middels een pijnprikkel het gedrag van de hond te beïnvloeden.

Slipketting:
Een slipketting is een metalen ketting van grote of kleinere schakels en aan beide uiteinden een metalen ring. Door de ketting als een “strop” om de hals van de hond te doen, sluit de ketting strak om de hals wanneer er aan de ketting getrokken wordt. Wanneer er nu een korte ruk aan de ketting gegeven wordt krijgt de hond een korte “wurging” om zijn hals. De gedachte achter deze techniek is dat de natuurlijke nekbeet, zoals honden die bij elkaar toepassen, wordt nagebootst. De korte pijnprikkel wordt gebruikt het gedrag dat een hond op een bepaald moment vertoont te laten stoppen. Ook wordt de pijnprikkel gebruikt om het niet opvolgen van een commando alsnog af te dwingen. De slipketting is dus in hoofdzaak een hulpmiddel bij het trainen.
Tot in de jaren negentig was het gebruik van de slipketting een algemeen goed. Bijna elke hond werd met behulp van een slipketting getraind. Dit leidde er toe dat de slipketting niet alleen een hulpmiddel was bij het trainen, maar gemakshalve ook als halsband werd gebruikt. Op deze manier kon de eigenaar te allen tijde een correctie toedienen wanneer dat “nodig” was. Echter, wanneer de hond wat aan de lijn vooruit liep of zelfs aan de lijn trok, was er sprake van een permanent “wurgeffect”.
Mede daardoor staat het gebruik van de slipketting onder druk. Nieuwe inzichten hebben aangetoond dat het niet nodig is om met behulp van pijnprikkels een bepaald gedrag bij de hond aan te leren of af te leren. De moderne trainingsmethodes gaan uit van een beloningsgerichte aanpak waarbij pijnprikkels ongewenst zijn. Bovendien zijn er andere, diervriendelijke én effectieve hulpmiddelen zoals de hoofdband en anti-trektuig.

Prikband:
De prikband is eveneens een metalen ketting van schakels, alhoewel er tegenwoordig ook kunststof prikbanden zijn. Het grote verschil met de slipketting is dat een prikband, haken heeft die in de hals prikken. Afhankelijk van de constructie, er zijn vele varianten, worden de schakels van de ketting namelijk voorzien van punten. Veelal zijn die punten de uiteinden van de dikke staaldraad waar de schakel van de ketting van gemaakt is. Wanneer er druk op de ketting komt te staan, prikken deze punten in meer of mindere mate, afhankelijk van de constructie, in de huid van de hond. Het hoeft geen betoog dat dit hulpmiddel door vele dierenliefhebbers als uiterst negatief wordt gezien. Het gebruik ervan is onwenselijk. Bovendien zijn er goede alternatieven. De hoofdband bijvoorbeeld is veel vriendelijker én doeltreffender, zelfs voor de grootste, sterkste honden.

Resumerend:
De slipketting en de prikband lijken in het licht van de moderne trainingsmethodes hun langste tijd gehad te hebben. Ze worden tegenwoordig vooral als uiterst dieronvriendelijk gezien. Bovendien zijn er alternatieve hulpmiddelen op de markt zoals de hoofdband en anti-trektuig die zeer effectief en veel vriendelijker in het gebruik zijn.