Rangorde bij honden
Rangorde speelt bij honden een belangrijke rol. Van nature leven honden in een groep, waarbinnen een bepaalde rangorde geldt. Ook in een gezin met een hond is er sprake van rangorde. Een hond ziet een kind lang niet altijd als hoger in rang dan hemzelf. Als een kind dan dominant gedrag vertoont, kan dat gevaarlijke situaties opleveren.
Veel hondengedrag is te verklaren vanuit het
gedrag en de leefwijze van de verre voorvader van de hond, de wolf.
Wolven leven in een roedel, waarbinnen een duidelijke rangorde bestaat.
Bovenaan die rangorde staat de roedelleider, die dominant is over de
rest van de groep. De jongen van roedelleider worden door de andere
volwassen dieren gezien als hoger in rang dan henzelf, mits de
roedelleider actief aanwezig is. De jongen van de roedelleider hebben
dan een zogenaamde ‘afhankelijke rang’.
Voor honden die als huisdier worden gehouden,
geldt eigenlijk hetzelfde. Bij gebrek aan soortgenoten, bestaat hun
roedel uit de leden van het gezin. Om onveilige situaties te voorkomen,
moet de hond zijn baas beschouwen als roedelleider. Duidelijkheid en
consequentheid zijn daarbij essentieel. Alleen als de baas duidelijk de
leider is en dominant is over de hond, kunnen de kinderen van het gezin
de afhankelijke rang krijgen. Door de hond worden ze dan gezien als
ranghoger. Net als bij de wolvenroedel geldt daarbij wel dat de baas
actief aanwezig is.
Het is belangrijk dat de afhankelijke rang van
kinderen niet in het geding komt. Honden en kinderen mogen dus nooit
alleen gelaten worden; er moet altijd een dominante volwassene bij
zijn. Alleen dan worden de kinderen door de hond als hoger in rang
gezien en zal de hond accepteren dat de kinderen voor hemzelf gaan.
Positieve associaties helpen daarbij. Als een kind bijvoorbeeld iets te
eten krijgt, is het slim om de hond ook iets te geven en het dier niet
te negeren. Het kind is dan als eerste aan de beurt en pas daarna komt
de hond. Op die manier wordt de afhankelijke rang van het kind
versterkt.
Onduidelijkheid over de rangorde levert frustratie op bij honden. Ouders kunnen dit voorkomen door strikte regels te stellen voor hun kinderen: geen trekspelletjes (waarbij de macht wordt bepaald), niet aan het voer of de speeltjes van de hond komen en de hond niet dwingen om commando’s van een kind op te volgen. Wanneer een kind verkeerd gedrag naar de hond toe vertoont, kan het beter niet gecorrigeerd worden in het bijzijn van het dier. Daarmee wordt de afhankelijke rang van het kind ondermijnd, wat kan leiden tot dominant gedrag en gevaarlijke situaties.
